Η ιστορία των βιολογικών προϊόντων στην χώρα μας ξεκίνησε το 1982, στην περιοχή της Αιγιαλείας, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ζήτηση που είχε εκδηλώσει μία εταιρία από την Ολλανδία για παραγωγή βιολογικής κορινθιακής σταφίδας. Οι Περιφέρειες στις οποίες είναι πιο ανεπτυγμένη η βιολογική παραγωγή προϊόντων, όσον αφορά την καλλιεργούμενη έκταση, είναι της Δυτικής Ελλάδας, της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Μακεδονίας.
Όσον αφορά στις καλλιέργειες που επικρατούν στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο ποσοστό των βιολογικά καλλιεργούμενων εκτάσεων καταλαμβάνεται από τα δημητριακά, κυρίως σκληρό σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, αραβόσιτος, μαλακό σιτάρι και σίκαλη. 'Άλλη αξιόλογη καλλιέργεια είναι τα χορτοδοτικά φυτά και η καλλιέργεια της ελιάς.
Γιατί όμως η Ελλάδα είναι στις τελευταίες θέσεις παραγωγής βιολογικών προϊόντων;
Τρελές αγελάδες, διοξίνες, σαλμονέλα και άλλοι παθογόνοι
μικροοργανισμοί σε ζωικά προϊόντα, υπολείμματα φυτοφαρμάκων και νιτρικά
σε φρούτα και λαχανικά, γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Τα διατροφικά
σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο και οι καταναλωτές γίνονται κάθε
φορά και πιο δύσπιστοι. Τόσο ώστε ακόμη και οι πιο ορθές αγροτικές
πρακτικές, όπως είναι η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, να τίθενται
από τους καταναλωτές υπό αμφισβήτηση, τη στιγμή που σύμφωνα με τους
επιστήμονες αποτελούν την πιο εγγυημένη λύση που έχουμε στα χέρια μας
μέσα στο διατροφικό «χάος». Ερωτήματα όπως: «Ποιος μου εγγυάται ότι τα βιολογικά τρόφιμα ελέγχονται, όταν τίποτε δεν ελέγχεται στην Ελλάδα;» , «Πώς γίνεται τα βιολογικά να μην έχουν φυτοφάρμακα και λιπάσματα, όταν στο διπλανό χωράφι ψεκάζουν με τους κουβάδες τα χημικά;», «Δεν υπάρχουν απατεώνες παραγωγοί βιολογικών, που να πουλάνε συμβατικά τρόφιμα για... οικολογικά;», «Γιατί να δίνω τα διπλάσια ή και περισσότερα χρήματα, όταν δεν έχω σοβαρές εγγυήσεις;», «Είναι τα βιολογικά πιο θρεπτικά από τα συμβατικά τρόφιμα;», είναι συχνά αλλά ταυτόχρονα και δικαιολογημένα και καθιστούν την βιολογική γεωργία ένα όνειρο θερινής νυκτός.